Εκείνες τις μέρες τις σκοτεινές
που έβρεχε ασταμάτητα
-που πλάι μου περπάτησες
σαν ένας άγνωστος τρελός
με μιαν ομπρέλα κλειστή
που τόλμησε να πολεμήσει
με πείσμα κι επιμονή
δικούς μου δαίμονες-
σ' αγάπησα...
Τις βιαστικές κινήσεις
των δαχτύλων σου
- που με αγωνία προσπαθούσαν
να δέσουν και να πλέξουν
εκείνη την μικρή κλωστή
γύρω απ' το χέρι μου
την μικρή κλωστή λέει
που στην άλλη άκρη της
είχε δεμένο τον ήλιο-
πόσο τις λάτρεψα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου