Φυσάει κι απόψε.
Ανάμεσα στων δέντρων τα νεκρά φύλλα,
της παρουσία σου μετρώ τις στιγμές.
Πώς να ξορκίσω την αιτία του πόνου;
Σε ατέλειωτες νύχτες στο χθες πόσα συνέβησαν!
Η ψυχή δεμένη στη κλωστή και η χαρά στο ψέμα.
Κουράστηκα να τρέχω.
Να σε ζητώ σε άδειο ουρανό.
Φυσάει κι απόψε.
Στο έρημο λιμάνι μόνη.
Μια Χίμαιρα καράβι δε θα ξανάρθει.
Κεράκι η ελπίδα, μα σβήνει στον άνεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου