Ακάλεστη έρχεται
και πιάνει τόπο ιερό η μοναξιά.
Σε ιστό τυλίγει τη χαρά
και την απομυζά.
Παγώνει τις καρδιές
και σπάει τα ρολόγια
να μην κινούνται οι δείκτες
κι ο χρόνος σιωπηλός να προσπερνά.
Ξενυχτά με σβησμένα φεγγάρια
εισπνέοντας αρώματα λεβάντας
και δίνοντας άγριες μάχες
με αόρατους εχθρούς.
Ελπίζοντας σε συγκινητικές νίκες
άνευ οξυγόνου.
Και όσοι ανοχύρωτοι μένουν
σε ανήλιαγα κελιά μελαγχολίας
με σκέψεις πολύπαθες και δειλές,
βουτιά στην απόγνωση αναπάντεχα κάνουν
και βυθίζονται στης θλίψης
το αχνοβέλουδο χάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου