ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ... (της Φιλαρετης Βυζαντίου)

Τί κι αν έχω την πρόθεση

τον ζήλο κι αν έχω τί;

Δεν μου δίνονται σήμερα οι λέξεις

Κρυμμένες στα σκοτεινά λαγούμια τους

σαν κουρασμένες

σαν φοβισμένες

σαν άτολμες

λουφάζουν

Ανάμειξη δεν θέλουνε καμιά

στα τεκταινόμενα

των τετραδίων

Έτσι κι εγώ τις άφησα

μακριά 

από την θηριωδία των πρωινών μου σκέψεων

Άναψα τη σόμπα 

ευωδιά καμμένου ξύλου

φλούδες πέργαμου ξυσμένες

έτοιμες για  το γλυκό

στο ραδιόφωνο ένα χαρούμενο ηπειρώτικο

- οι ρίζες μου αργοσαλεύουν ηδονικά-

και ο καφές πάντα πικρός 

λιγάκι να σου μοιάζει

Το δωμάτιο φλύαρο

οι κουρτίνες  ανυποψίαστες για το έξω φως

πέντε στίχοι βγάζουν το κεφάλι τους

από το λαγούμι

ξανακρύβονται όμως

-σοφή επιλογή-

Κι εγώ δένω το σιρόπι 

δένω τις σιωπές μου ματσάκι 

αμφιβόλου χρώματος και μυρουδιάς

και περιμένω

Μη με ρωτήσεις

Δεν ξέρω τί

Τί κι αν έχω την πρόθεση

τις λέξεις κι αν τις κανάκεψα τί;

Δεν μου δίνεται σήμερα ο ουρανός

Πικρός και απόμακρος

σαν την μορφή σου....

Φιλαρέτη Βυζαντίου

[ Φ.Β. 2-2-20  ''ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ  ΛΕΞΕΙΣ'' 2018-2020]

[ πίνακας : Marc Chalmé ]