Σε περίμενα...
Εκεί.
Τις νύχτες των απουσιών.
Όταν δήλωνες παρούσα
στα σοκάκια της σιωπής.
Και σώπαιναν οι άνεμοι,
σαν τα όνειρα αθόρυβα περνούσαν
στις διαμαντοκλωστές των άστρων.
Εκεί στ' ασβεστωμένα πεζούλια τ' ουρανού,
που σαν άνθιζαν οι λέξεις
γίνονταν πορφυρή βροχή
κάποιου Απρίλη ερωτικού
που κρατούσε σφιχτά στις χούφτες του,
τ' ακριβά σου όνειρά.
Σε περίμενα.
Πάντα σε περίμενα.
Εκεί στ' ασβεστωμένα πεζούλια τ ουρανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου