Κάτι σκέφτηκα πάλι και χάλασε ο ρυθμός....
Κάτι σκέφτηκα και φάνηκαν τα σύννεφα.
Αλόγιστα παραπονέθηκα στο αυγινό φως.....
Χάζεψε η προθυμία, αποχαυνώθηκε η στιγμή,
θυσιάστηκε η ομορφιά !
Λοιδωρεί το τρεμάμενο φάντασμα της νύχτας η αυγή...
Σκουντάει το ταίρι του το πουλί ....
εκείνο δεν καταλαβαίνει από σκέψεις......
Μόνο να πετάει ξέρει.....να πετάει....και να χαίρεται....
Κάπου -κάπου μπορεί και να πονεί.....δεν ξεύρω...
Ίσως όταν χάνει κάποιον αγαπημένο.......μπορεί....ναι...σίγουρα.....
Κάτι σκέφτηκα πάλι κι έσβησε το χαμόγελο...
Ρίζωσε η κατάρα ...έφυγε από την έρημο ...
Αναζητούσε όαση κι αυτή.....
Αποφάσισα....τη δική μου όαση δεν θα τη δώσω σε κανέναν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου