Άτιτλο (της Κούλας Κραντά)

Καρδίτσα, Ιθάκη, Κεφαλλονιά...

Έλα ν αγκαλιαστουμε αδερφέ μου!

Να κλάψουμε μαζί

για το πνιγμένο στα λασπονερα όνειρο μας...

Για της ειρήνης την ξεριζωμενη ελιά...

Το Περιστέρι που σκότωσαν πριν προλάβει να χτίσει φωλιά...

Και δεν είναι μόνο αυτό αδερφέ μου!

Χρόνια τώρα πνιγώμαστε...

Σε χρεωκοπιμενο σύστημα...

που ζητά να μας καταπιεί... 

Είμαστε εμείς... 

Οι λίγοι, φευγατοι και τρελοί... 

Που τραγουδάμε στη σιωπή και στην αγάπη...

Γράφουμε στ αστέρια ποιήματα... 

Μα τώρα πρέπει να βιαστούμε αδερφέ μου! 

Δεν έχουμε καιρό, 

μήτε για τραγούδια μήτε για κλάματα... 

Να χτίσουμε καινούργιο όνειρο πάνω στην πέτρα... 

Να φυτέψουν άλλη ελιά. 

Και να χτίσουμε φωλιές... 

Πολλές φωλιές... 

Γιατί τα παιδιά μας μεγαλώνουν αδερφέ μου! 

Θα έρθουν κι άλλα παιδιά... 

Είναι  χρέος μας να τούς μιλήσουμε για τον αγώνα! 

Το πως είναι να μην λυγίζει η ψυχή! 

Και πως ευλογία είναι μόνο η αγάπη!

Κούλα Κραντά