Ποιητή,
η ποίησή σου ένα μικρό άγγιγμα
στο άπειρο κάλλος
στην άπειρη σοφία.
Ένα μικρό ψήγμα αέναου φωτός...
Μια ελάχιστη απόπειρα
έκφρασης άρρητου λόγου.
Ποιητή,
η ποίησή σου μια μαρμαρυγή
στο χάος.
Μια στιγμιαία αναλαμπή
του αιώνιου
στης ψυχής σου το κάτοπτρο.
Ποιητή,
τι έχεις που δεν έλαβες;
Ποια έμπνευση χωρίς πηγή;
Ποιο θρόισμα χωρίς τον άνεμο;
Ποιος φλοίσβος χωρίς τη θάλασσα;
Ποιος ίσκιος χωρίς το φως;
Ποιητή,
Σε γέννησε η Ποίηση,
η άναρχη και ατελευτητη...
Ένα μικρό κλειδί σου χάρισε
την πόρτα της καρδιάς ν' ανοίξεις
για να μπει το φως...
Ένα μικρό βιολί
τις νότες που σου στέλνει ο ουρανός
να παίξεις.
Της Γης και του Ουρανού (μελλοντική έκδοση)
Υπέροχο ποίημα!!Τυχεροί όσοι κατέχουν "το κλειδί",έχουν το χάρισμα της έμπνευσης και της ποιητικής δημιουργίας"...και εμείς ,οι αναγνώστες,συνομιλώντας με τους στίχους τους συγκινούμαστε,φτάνουμε σε κόσμους μαγικούς ,αλλά και ανακαλύπτουμε τα μυστικά του κόσμου μας,το αληθινό νόημα της ζωής!!
ΑπάντησηΔιαγραφή