Κρύφτηκα στην ανάσα του χρόνου.
Και κείνος με ταξίδεψε πολύ.
Σεργιάνησα.
Χάρηκα, έκλαψα, πήρα, έχασα.
Όλα τα ρήματα απόλαυσα !
Κι ύστερα, ξέχασα.
Έχω ανάγκη, να ξαναθυμηθώ τις λέξεις.
Αυτές, που αιχμαλωτίστηκαν
στη μέγγενη του χρόνου,
και συμπιέστηκαν,
και συνθλίφθηκαν.
Όλες τους μίλαγαν την αγάπη.
Όλες τους φώναζαν τον έρωτα.
Με χείλη κόκκινα.
Με μάτια πλάνα.
Με όρκους,
που λάξευαν στο αλφαβητάρι της νιότης.
Έλα,
μαζί να αναστήσουμε το "σ' αγαπώ " καλέ μου.
Έλα ,
μαζί να ξαναθυμηθούμε το χάδι τους .
Κι άσ' το χρόνο, να τραβήξει το δρόμο του .
Εμείς, στις λέξεις ν' απαγγιάσουμε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου