Θεέ μου,
Είμαι τόσο μικρός
Όσο ένα τόσο δα μυρμηγκάκι,
Όσο η υποδιαίρεση της υποδιαίρεσης
Κι ακόμα μικρότερος,
Όμως τα βράδια
Όταν Σου απευθύνω το λόγο
Και την ταπεινή μου σκέψη,
Νιώθω πως είμαστε μόνο εμείς
Στον κόσμο όλο,
Όχι από εγωισμό,
Μα γιατί Σε νιώθω πράγματι δίπλα μου
Και γίνομαι μάρτυρας του μεγαλείου Σου,
Του θαύματος να ζω κάθε μέρα και στιγμή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου