Όταν θα μπω μέσα στη βάρκα
του οριστικού του μισεμού,
και θα ανοίγομαι στα άγνωστα πελάγη
χωρίς να ξέρω το για πού,
δέ θέλω να γυρίσω το κεφάλι.......
Μη και κοιτάξω τα σοκκάκια που περπάτησα,
μη κι αγναντέψω τη δικιά μου γειτονιά,
μη νοσταλγήσω τη μαννούλα που με γέννησε
και προσπαθήσω να επιστρέψω εδώ ξανά.....
Μη κι αντικρίσω μάτια αγαπημένα να δακρύζουνε,
μη και λυγίσω και κοντά τους θέλω να 'ρθω......
Θέλω να πάω απέναντι γαλήνια,
να πιώ της λησμονιάς τ' άγιο νερό,
να κάνω πέρασμα περήφανο και ήρεμο...
Για όλους που αγαπώ
από μακριά κάθε καλό να προσπαθώ.....
(Με αφορμή το φευγιό του Χάρη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου