‘’Ενθάδε κείται άδοξος ποιητής’’.
Με το λευκό του χαρτί φαντάζει
τούτη η μαρμάρινη πλάκα που τον σκεπάζει
ενώ στα σπλάχνα της κοιμούνται αθόρυβα κι ευλαβικά
-μαζί με κείνον-
οι χιλιάδες ανείπωτοι στίχοι του.
Έφυγε γυμνός απ' το σαράκι της ματαιότητος
-ούτε καν, το όνομά του δεν γνώριζαν να χαράξουν-
καθώς εκείνος το κρατούσε καλά φυλακισμένο
στην μέσα τσέπη του νεκρικού του κουστουμιού.
Κυριάκος Δοσαρας
(Στους άδοξους ποιητές)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου