Μύρισα..μάτια στην οσμή του βασιλικού.
Μύρισα ..χέρια στο άρωμα της γαρδένιας.
Μύρισα ..ανάσες στη μυρωδιά των πόθων.
Μύρισα... στόματα στη γεύση του γαρύφαλλου.
Μύρισα.. ελπίδες στο χρώμα της θάλασσας.
Μύρισα... ανάγκες στην πνοή του έρωτα.
Μύρισα ..προσδοκίες στην αύρα του τριαντάφυλλου.
Μύρισα... οράματα στην αναπνοή του παράδεισου.
Μα τούτο το άρωμα
που μου ρίζωσε
......στης ψυχής το παράθυρο,
κι άνοιξε πέταλα
στο περβάζι μου στ' άπειρο
έχει τη γεύση του άτρωτου,
την υφή της αλήθειας,
το χρώμα του άφθαρτου,
την ηχώ της ακρίβειας.
Είναι η ευχή μιας αιώνιας
των ψυχών μας ,ανάγκης,
το δοχείο που ..πότισε
απ' το άρωμα της αγάπης!
Εύα Μαζοκοπακη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου