Θα ήθελα να τα σπάσω όλα
Ένα προς ένα
Όχι μόνο αυτά που βρίσκονται στο σπίτι
Μα όλα, όσα στον κόσμο υπάρχουν
Να τα βάλω κάτω και να τα πατάω
Μέχρι να είμαι σίγουρη πως δεν αναπνέουν πια
Πως κανένας κτύπος δεν ακούγεται από την καρδιά τους
Κανένα ζωής σημάδι
Μόνο ψόφια δέρματα πολύχρωμα,
Μόνο πτώματα από δείκτες και καντράν
Δεν ξέρω όμως αλήθεια τί θα ωφελούσε
Αφού δεν υπάρχει τρόπος πια να χωρέσω μέσα στα ρούχα μου
τα παιδικά μου
Ιωάννα Πιτσιλλη
Από το ομαδικό άρθρο του Μεταξύ μας, το δικό μου κομμάτι για τον Χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου