Ένα δώρο λοιπόν
ότι απέμεινε,
μια εκκρεμότητα
που δεν απεστάλη ποτέ
γιατί η θέληση δεν ήταν αρκετή,
όπως και η αγάπη ...
Αν ρωτούσες την καρδιά
θα σου είχε πει,
Ό,τι το μεγαλύτερο δώρο ήσουν εσύ,
μα δεν βρήκες περιτύλιγμα για νά'ρθεις ...
Κι έμειναν όλα,
δύο παράλληλοι δρόμοι
που δεν συναντήθηκαν ποτέ ...
Κράτησε λοιπόν το δώρο,
αφού λατρεύεις τ' άψυχα,
εγώ είχα ψυχή ...
Μα μην ξεχάσεις να το βγάλεις,
μην το αφήσεις συσκευασμένο
να το κοιτάς κάθε στιγμή ...
Κι εμένα θα μου φτάνει που θα φέρει
το όνομα μου ...
Έλενα Μαυροειδή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου