Δεν με γνωρίζω
Άγνωστη με αγνώστους
Σε άγνωστη πόλη
Ναυαγός σε ακρογιάλι
Με κυνηγάνε λέξεις βρεγμένες ως το κόκαλο
Το αίμα μου τους χαρίζω
Φυσάει και ένα δαιμονισμένο όνειρο
Ξεκόλλησε παντζούρια
Τα κεραμίδια κρύφτηκαν στο υπόστεγο
Να σωθούν
Ήρθαν να με πάρουν σκέφτηκα ν'αναπαυθώ
Και προχθές που παραβίαζαν την πόρτα μου
Πίσω τους ήμουν
Για μένα ήρθατε του φώναξα
Εδώ είμαι ορίστε
-Ψάχνουμε τον ένοχο μου είπαν
-Εγώ είμαι τους απάντησα
Αυτοί θέλανε χαρτί κι εγώ χαρτί δεν έχω...
Ελένη Κιουπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου