Να σε κοιτώ
κι έτσι καυτές να κυλάνε
οι στάλες του έρωτά μας.
Δύο ανάσες μία ηδονή
στην απόσταση της μη ανάσας,
στου κορμιού την κορυφογραμμή.
Στις χαράδρες της ψυχής σου.
Θεά εσύ ξεπροβάλλεις από τα βάθη των χρωμάτων, στα πηγάδια των ονείρων, στις άκρες των οραμάτων
Στην ατέρμονη εναλλαγή των συναισθημάτων μας.
Να σε κοιτώ
Στο απόλυτο της επαφής
Στου έρωτα τις κραυγές
Στη νύχτα που με λαχτάρες με γέμισες
Εκεί, να χάνω τον προσανατολισμό
Να προφέρω το όνομά σου
Να χάνομαι στις διαδρομές των χειλιών σου
Έχω άδεια εισόδου στη ματιά σου,
κι όλη μου η ζωή στα ματοτσίνορά σου
Σκάβω μέσα μου και βρίσκω την μορφή σου.
Την ψυχή σου φωτίζω κι έτσι μόνο με βλέπω και μ' αναγνωρίζω..
Μιχάλης Ευαγγελινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου