Ένας λευκος Άγγελος έχασε τα βηματα του
στην ομίχλη ενός υγρού βλέμματος αγαπης
Άφησε τα φτερά του αφόρετα σε μια γωνία
κρυμμένα στις σκιές του δωματίου της
Ορκίστηκε με το χέρι στο μέρος της καρδιάς
Αιώνια Αγαπη κοιτώντας την βαθιά στα ματια
Τα δαχτυλα της Χάραξαν ανεξίτηλα το όνομα της πάνω στο σωμα του
Τα ίχνη της παρουσίας της έσβησαν στα σκαλοπάτια του χρόνου
Φυλακισε εντος του τα αλώβητο παιδικό βλεμμα της αθωότητας της
Σφράγισε με ενα φιλι τις ωρες της αγαπης
μεσα σε κοχύλια πορφύρας
Θραύσματα πολύτιμα κόλλησαν στα δαχτυλα του
Αγκάλιασε τρυφερα με τα ματια του με χρώματα
διαφανου νερού την ανάμνηση της
Έσκαψε μεςα του και τα έκρυψε ολα
τρυφερα στην πιο βαθιά τσέπη της ψυχης του
Πανάρχαιος θρήνος όταν την φλόγα ενός κόκκινου έρωτα
σβήνει η πνοή ενός ανελέητου παγωμένου ανέμου
Σκουριά αιώνων ειχε το μαχαίρι που έξυσε βαθιά την πληγή του
Στάχτες νοτισμενες από τις φλέβες του σκορπίστηκαν στο πάτωμα
Ονειρα προδομένα
Αναμνήσεις χωρίς οίκτο
Μορφες αθανασίας
ανάσαναν τα ματια του.
Συλια Χαδουλη
La Annunciazione
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου