Σκοτεινέ άγγελε,
τυλίγεις με τ' αόρατα δεσμά σου τις ψυχές.
Ντύνεις τα κορμιά με παράξενες στενές στολές.
Σαν παλίρροια πλημμυρίζεις τις καρδιές.
Πνίγεις τη μελωδία της χαράς.
Σε σένα μιλάω μικρέ κατακτητή.
Άνοιξε τα παράθυρα στη δύναμη της γης.
Άκουσε τους ψιθύρους της ζωής.
Δεν είναι όλα παιδιά της σκοτεινιάς.
Χαϊδεύω το κρύο σου μέτωπο.
Μιλάω τρυφερά στα γκρίζα σου σενάρια.
Κοιμήσου. Τίποτε δε θα συμβεί.
Η αντίσταση στο φόβο της ζωής καιροφυλακτεί.
Ιωαννεττα Δοκαναρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου