έκλεισα μέσα του όλα τα άπειρα
των συναισθημάτων μου
όλες τις τάξεις κι αταξίες των πραγμάτων μου,
όλα εκείνα που είχα μετρήσει στη ζωή μου
βήμα-βήμα, με τη θολή ματιά και την δύσκολη πνοή μου..
Κι εκείνα τα σύννεφα τα βαριά
που απλώθηκαν και κάλυψαν της ψυχής μου τη στεριά
τα παραμέρισα κι εκείνα.
Κατάλευκα φύτρωσαν του έρωτα τα κρίνα
για να έχει το φιλί μας μυρωδιές
το κορμί μας απέραντες δροσιές,
στα χείλη μας χαραγμένες του κόσμου οι διαδρομές.
Μα...
Όταν τα χείλη μου ενώθηκαν με τα δικά σου,
πόσο μικρός όλος ο κόσμος
στο άγγιγμα και στο πέρασμά σου...
Μιχάλης Ευαγγελινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου