Όταν σας κοιτάζω, μία γαλήνη
ξεδιπλώνεται από τα φύλλα
και μία Δέηση Σιωπής από τους κορμούς...
Κι έτσι που το ένα δίπλα στο άλλο στέκεστε,
νιώθω το Άνω Θρώσκω της ψυχής,
να χορεύει μ΄ εκείνη την λεπταίσθητη
αγωνία των πουλιών,
σαν πετούν στον παγωμένο άνεμο,
αναζητώντας το απάγιο σας...
Των δέντρων μου δάση !
Κορίτσια των ερώτων περίβλεπτα,
κορίτσια αειφόρα των γύρεων,
κορίτσια των ανθοφόρων γεννήσεων,
νυν και αεί, κάτωθε των ριζών σας
τα Σπήλαια του Άδη, τα άδεντρα...
Νίκος Δημογκοτσης
Ευχαριστώ από καρδιάς την φίλη
Ελένη Γκόγκου, για τον Υπέροχο Πίνακα,
που ζωγράφισε για χάρη μου !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου