Δεν κατάλαβα γιατί
τα ποιήματα τα δικά μου δραπέτευσαν!
Απλώθηκαν στο πέλαγος, μικρά μαργαριτάρια.
Σαν νησιά, με τριαντάφυλλα, κρίνα στολισμένα.
Όταν εκφοβίζουν οι από πέρα…
Εδώ, τα άνθη ευωδιάζουν τα δικά τους αρώματα.
Ξέρουν να μετατρέπονται σε κυματοθραύστες
Στους τρικυμιώδες άνεμους, ειρηνικά αεροπλανοφόρα.
Επαναστάτησαν τα ποιήματα…
Τα σέλωσαν τα πουλιά, τα φίλησαν τα αστέρια.
Φτερουγίζοντας στο ομορφότερο πελάγιο ουρανό,
με ήχο καμπάνας, με το δικό μου «σας αγαπώ».
Να αγρυπνούμε για την ειρήνη, σε συναγερμό.
Θωμάς Θύμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου