Δραπέτης ο ήλιος ανάμεσα στα σύννεφα
μαζί και τη χαρά μου σέρνει
Στ' απόβροχο δειλά δειλά να τη στεγνώξει θέλει
Κι ύστερα με του ουράνιου τόξου τις βαφές
σημαία γιορτινή να μου την ξεδιπλώσει
Και στ' ουρανού το διάσελο ψηλά να την καρφώσει
με ήχους παιανίζοντας, τη μοίρα προκαλώντας
σ' ένα χορό λυτρωτικό απ' των παθών το βρόχο
Σ 'ενα ταγκό νυφιάτικο στον ήχο του κλαρίνου
Τρεις δίπλες ήταν ο χορός κι η νυφη κρυσταλλένια
Πιάνει το χέρι του γαμπρού κι όλο γελάει ασήμια
Τη ραίναν πλατανόφυλλα του ήλιου οι θυγατέρες
Να ναι οι νύχτες αγκαλιές κι όλο φιλιά οι μέρες
Ν' ανθίζουνε οι κόρφοι της στο άγγιγμα της νύχτας
Κι εκεί ψηλά στον ουρανό να φτάνει η χαρά της
Να σμίγει με το κόκκινο του δειλινού το αίμα!
Πολα Βακιρλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου