όσο κι αν είναι λίγα αυτά που σταματιούνται"
Έψες μεσάνυχτα
στ' ονείρου
την ανώνυμη γοητεία
την άγια στιγμή
σαν άνθιζε
το ερεβώδες νυχτολούλουδο
αιγυπτιακό καραβάνι φάνηκε
στο πέλαο
- κρεμιόντουσαν απάνω του -
φωνές αντρών κι βαριές χειρονομίες
οι γιοί του Ποσειδώνα
υποτάσσαν τ' αφρισμένα κύματα.
Ένιωσα κύμα ορφανάλμυρο
- θήραμα παγιδευμένο -
πρόωρα γεννήθηκε
ο φεγγαροθρεμμένος ηδονισμός
μόνιμο σπίτι να έχω
την θάλασσα τούτη.
Κάτω από γέρικο δέντρο ελαίας
( μ' ελεύθερους τους γιους της Αθηνάς)
το Πάνθεον
βυθίζεται στο πέλαο της συγκατάβασης.
Θεοφάνης.Λ.Παναγιωτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου