Στην πλάτη μου χτυπάει μια βροχή
χρόνια μονότονη χρόνια θλιμμένη,
κι η σκέψη μου και πάλι μεθυσμένη
από το κόκκινο κρασί
τρεκλίζει γύρω μου αλαφιασμένη.
Ξέχειλο το ποτήρι μου
το ήπια πάλι άσπρο πάτο,
μία τελευταία σταγόνα
στο χώμα σπονδή την αδειάζω
κι ύστερα το ποτήρι κομματιάζω...
Θεούς και δαίμονες
στον τοίχο στήνω
και με άσφαιρα γιατί
κάτω σωριάζω,
βαριά βλέφαρα τα κατεβάζω...
Της ζωής μου κομμένο το φρένο
κι άλλο δεν περιμένω τρένο
για μένα γυρισμό δεν έχει
κουράστηκε η καρδιά ν' αντέχει
να γείρει θέλει να κοιμηθεί
σαν σταματήσει η βροχή...
Ταϊφυριανού Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου