Η εσωτερική ειρήνη, δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας της γης.
Σώμα γεμάτο ψυχή, χόρεψε…
Η ειρήνη έγινε βρύση κλειστή στις καρδιές μας,
περιμένει το φως της ζεστασιάς μας να κυλήσει.
Το κλειδί για να ανοίξει να μας δροσίσει, είναι οι αξίες σε εφαρμογή.
Σώματα γεμάτα πληγές, χορέψετε…
Ξυπόλητη η ειρήνη βαδίζει εντός μας, αν της αφήσουμε μια γωνιά να φυτρώσει.
Γίνομαι άνεμος με τους στίχους του χορού μου.
Ρίχνω τα νοήματα από τα ποιήματα μου, στις σκέψεις των ανθρώπων.
Το ξωπόρτι των αντιλήψεων τους οι καρδιές, επάλειψαν με φόβο.
Γίνομαι η ακρόαση του βουητού τους να ανοίξει.
Η γη ζητά οξυγόνο…
Τα συναισθήματα κατρακυλούν από γκρεμούς…
Τα παιδιά είναι φοβισμένα…
Τα δέντρα ζητούν ελεημοσύνη…
Τα όνειρα μπήκαν σε κλουβιά…
Χορεύω…έλα μαζί μου να ακούσουμε την ειρήνη από τον παλμό των χεριών μας.
Να ανοίξουμε το δρόμο για την εσωτερική ειρήνη.
Να ποτίσουμε τα δέντρα με τον σεβασμό…
Να διώξουμε το σκοτάδι με την παρουσία του φωτός μας.
Γίνε ο ήλιος να ανθίσει η γη…
Κράτησέ με σφικτά, να χορέψουμε στους αγρούς με τα πουλιά…
Με ελεύθερη σκέψη να διδάξουμε με το παράδειγμα μας, την αγάπη.
Τα παιδιά των παιδιών μας να ζήσουν στη γη,
χωρίς μάσκες οξυγόνου και αναπνευστήρες χαράς.
Κυριακή Δράκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου