Έφυγες (της Αθανασίας Δαμπολιά)

Ήλπιζα.... πως ξημέρωσες για μένα
μια νέα ανατολή !
Μα πώς έγινες τόσο γρήγορα
ηλιοβασίλεμα....... ;

Πώς ανοιγοκλείνεις έτσι γρήγορα
τις πόρτες της καρδιάς ;
Με πνίγει η αδιαφορία σου.
Με παγώνεις εγκεφαλικά.

Όσα σήματα μόρς κι αν στείλω......
κρατάς άκρα σιγή.
Δακρύβρεχτα κοιτώ το ηλιοβασίλεμα......
και γυρίζω ξανά στο πριν.

Αθανασία Δαμπολιά