Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

45 χρόνια μετά

Επέσατε θύματα, αδέρφια, εσείς, σε άνιση Πάλη κι Αγώνα

Αχ και να ξέρατε ότι εκτός από άνισος ο αγώνας σας ήταν και μάταιος.
Πως θα βρισκόταν κάποιοι να καπηλευτούν αυτόν τον αγώνα σας.
Που το αίμα σας έγινε μπλέ και πράσινο και κίτρινο και μωβ και όσο αίμα παρέμεινε κόκκινο το καπηλεύονται 20 – 30 παρατάξεις και κόμματα. Και ότι επαναστατικό ήρθε στο προσκήνιο μας βγήκε γιαλαντζί.

Εδώ πολυτεχνείο…εδώ πολυτεχνείο…εδωωωωω………εδώ βουλευτιλίκι…εδώ βόλεμα…εδώ περνάμε καλά…


Και κάποιοι αγωνιστές που παραμένουν ακόμα ρομαντικοί, πιστοί στις αρχές τους, πιστοί στις αξίες…άγνωστοι ανάμεσα μας να λένε με παράπονο πως πάλεψαν για τρία πράγματα….ΨΩΜΙ…ΠΑΙΔΙΑ…ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ….

Την ΠΑΙΔΙΑ χρόνια τώρα την έχουν απαξιώσει. Η μόρφωση πλέων γίνεται στα φροντιστήρια, η πλειοψηφεία των δασκάλων και των καθηγητών ακολουθούν το σύστημα με λιγοστούς να υπηρετούν ακόμα τον θεσμό του εκπαιδευτικού. Και πού όσα παιδιά μορφώνονται φεύγουν στο εξωτερικό γιατί εδώ δεν έχει πια ζωή.

Το ΨΩΜΙ και κατ’ επέκταση την εργασία εδώ και χρόνια κι αυτά μας τα στερούν λιγο – λιγο με τα οκτώ τελευταία χρόνια να μας δείχνουν φανερά πλέων τις προθέσεις τους… ανεργία… μισθοί πείνας… εξαθλίωση ώστε να μη μπορούμε πια ούτε να αντισταθούμε…

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…..χμμμ… μάλιστα
Από αυτή έχουμε πολύ…
Έχουμε ελευθερία να μιλάμε (χωρίς να μας ακούει κανείς)
Έχουμε ελευθερία να περπατάμε (σε δρόμους αφιλόξενους)
Έχουμε την ελευθερία της επιλογής πολιτικού σκηνικού (ψάχνοντας μάταια μονόφθαλμους ανάμεσα σε τυφλούς)
Γενικά έχουμε την ελευθερία να υπακούμε στις αποφάσεις άλλων.
Κάποιοι το ονόμασαν νέα τάξη πραγμάτων.
.
.
.
Και τώρα εμείς άβουλοι σαν τους φαντάρους που οδηγούσαν τα τανκ την βραδιά εκείνη… υπακούμε σε διαταγές χωρίς να το ξέρουμε… ακούγοντας ειδήσεις που οι ίδιοι μας σερβίρουν……
.
.
.
Ποιος ξέρει όμως…ίσως σήμερα να είναι η δική μας αρχή…
Ίσως αύριο…..δεν μπορεί …κάποτε θα έρθει αυτή η στιγμή…
Η αιτία υπάρχει… την αφορμή ζητάμε….

..
.
Όχι για εμάς
Για την φουκαριάρα την μάνα μας……
ΕΛΛΑΔΑ.




1 σχόλιο: