Αυτό το ταξίδι
δεν ήταν τυχαίο.
Το διάλεξες νύχτα να γίνει,
για να 'χεις τη μέρα ήδη φτάσει,
μα η νύχτα σε έχει σκεπάσει
κι ο δρόμος δε λέει να τελειώσει.
Μπρος πίσω στο χάος βαδίζεις,
δεν ζεις τη ζωή που ελπίζεις.
Οι δρόμοι στενεύουν,
ολοένα σε σφίγγουν,
θεριά που παλεύουν,
σαν φίδια σε πνίγουν.
Μπρος πίσω γυρίζεις,
δεν έχεις κανένα,
ζωή πως να αρχίσεις,
με φίλο ούτε ένα.
Αυτό το ταξίδι
ήταν μοιραίο.
Τους άφησες όλους
να φύγεις,
μα τώρα σου λείπουν.
Κι ο δρόμος δε λέει να τελειώσει.
Μπρος πίσω γυρίζεις
και πριν ξανά ξημερώσει,
η μοναξιά σε έχει ήδη σκοτώσει.
Σοφία Τανακιδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου