Περνάει κι από δω η Περσεφόνη
ψιθύρισε ένα πλανεμένο ονειρο στο χελιδόνι
Κι εκείνο ψαλίδισε το χρόνο να περάσει
πως δε λαθεύει και στην ώρα της θα φτάσει;
Πως βρίσκουν σπόρο τα δάκρυα των σύννεφων ;
Τι κι αν προπορεύτηκαν στρατιές μαρτύρων;
Τι κι αν οι αχρείοι της γης μάτωσαν το χώμα;
Εκείνο λίπασμα έγινε .
Ο σπόρος θεριεύει ακόμα και στην πέτρα
Πάνδημη υποδοχή ετοίμασαν οι κήποι της καρδιάς
κι ο Ερωτας ξεσκούριασε τα βέλη του.
Σε κάθε ανάσα του άλικες παπαρούνες έβαψαν μάγουλα
Τόσος χειμώνας πως χώρεσε στις καρδιές;
Θεά εσύ ,των χρωμάτων και της γονιμότητας,
της βλάστησης και της Ανάστασης,
Διώξε το Χειμώνα!
Στείλε τα ματωμένα όνειρα να ξεπλυθούν στο κύμα
να απαμβλυθούν οι γρατζουνιές
να ξεχειμωνιάσει η λύπη
στα χειμαδιά μιας ατέρμονης Άνοιξης
Γέννησε ήλιους τετραξανθη μέρα
Αγίνωτη, ματωμένη,πικραμένη
μα ...Άνοιξη!
Έαρ έλα! φωνάζει κι ο Ποιητής.
κι εκείνο υπακούει....
Δώρα Μεταλληνού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου