Ελα (της Δώρας Μεταλληνου)

ΕΛΑ Να κοιτάξουμε μαζί το θάμα τα φεγγάρια,που ανατέλλουν στα μάτια μας το σκοτάδι που γίνεται καράβι και μας ταξιδεύει γίνεται φωλιά να κοιμήσει το μυστικό μας μια ζεστή φωλιά να κουρνιάσουμε ένα βελουδένιο πάπλωμα να μας σκεπάσει κι η ποδιά του ουρανού άστρα να κερνάει Πάντα με φόβιζε το Έρεβος... Τώρα με έλκει.... Δεν το φοβάμαι το σκοτάδι αρκεί να το ταξιδεύουμε μαζί Δε ζει ό άνθρωπος μόνος στα σκοτάδια. ΕΛΑ! Να κάνουμε το: ''ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ!''



Δώρα Μεταλληνού