Αχτίδα φωτός (της Χρυστάλλας Κοσμά)

Σκοτάδι….

Ανταριασμένος ουρανός…..

Βρυχάται… με θλίψη….

Αφήνω τα δάκρυα της μετάνοιας σου να μου μουσκεύουν  το σώμα…..

Ταράζομαι….. ούτε αυτή η βροχή δεν πνίγει τον πόνο…..

Νιφάδες χιονιού θυμίζουν την ξεχασμένη μου αθωότητα….

Φυσάει μανιασμένα….

Πετάει σ’ ένα σοκάκι ότι όμορφο είχαμε ζήσει…..

Μου χαμογελάει δειλά μια αχτίδα φωτός…..

Ένα ουράνιο τόξο διώχνει οριστικά τη μαυρίλα σου απ’ τον ουρανό μου…..


Χρυστάλλα Κοσμά