Η επιστροφή (της Κλειώς Μαλαγαρη)

Με πόδια που τρέμουν βαδίζει στο μικρό μονοπάτι
Η καρδιά του πάλλεται καθώς πλησιάζει το γνώριμο σπίτι
Αυτή η αυλή που άλλοτε μοσχομύριζε ρόδα και γιασεμιά
Τώρα τάφος ψυχρός..
σιωπή και ερημιά παντού
Ούτε τα πουλιά δεν κελαηδούν
οι αράχνες στήνουν χορό πλέκοντας τον ιστό τους 

από τις γρίλιες μόλις μπαίνει το φως του Ήλιου μνήμες θολές ξυπνούν στο νου

Οδύνη και θλίψη πλημμυρίζουν την ψυχή
δάκρυα κυλούν για το χαμένο χθες
τα χρόνια της ξεγνοιασιάς πνίγηκαν στην τόση αγριότητα
αναστεναγμός και προσδοκία
χάιδεψε το γέρικο πρόσωπο του
τίποτε δεν χάθηκε ψιθύρισε
το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή ανατέλλει
έτσι γεννήθηκε η ελπίδα...

Κλειώ Μαλαγαρη