Χαρταετός (της Δώρας Μέταλληνού)

Με ζήλο νεοφώτιστου
ανοίχτηκα στους αιθέρες
Αρωγός ένα χέρι να κρατά την καλούμπα. 
Έπαρση τόση!
Άφησα πίσω συνταξιδιώτες
παιχνίδισα με τα σύννεφα!
Βούτηξα στης ματαιοδοξίας τα απατηλά σύννεφα.
Ήμουνα μόνον ΕΓΩ !
Μόνον ΕΓΩ πήγα τόσο ψηλά!
Σύντομα νότεψαν της ουράς μου τα χάρτινα χάμουρα
Που νους για λογικές σκέψεις
Ψηλά ....πιο ψηλά....όλο και πιο ψηλά..
.Δε σκέφτηκα ούτε μια φορά να κοιτάξω τον αρωγό ,
σε αυτήν την ξέφρενη πορεία
Σε κάποιον πάτησα για να ανέβω
Με της αλαζονείας τον ενθουσιασμό
Ικάρια κατορθώματα πραγμάτωσα.
Η ύβρις όμως τιμωρείται! !
Ο θώκος δεν κρατάει στο διηνεκές.
Μια πιρουέτα στα σύννεφα...
κι ύστερα;
Ολοταχώς για επώδυνη προσγείωση
.¨Ένας τσακισμένος σταυραετός
.κουρέλι στα αζήτητα...
Και εκείνο το χέρι που με κρατούσε;
Απόστασε ....
δεν περίμενε πια.

Δώρα Μέταλληνού