Φουρτουνιασμένες θάλασσες (του Δημήτρη Μπονόβα)

Είναι βαρύ το βλέμμα μου
στο χθες μου το σβησμένο.
Είναι κι οι λέξεις Γολγοθάς
για να τις υπομένω.

Είναι το πλοίο ξέμπαρκο
κι η θάλασσα μεγάλη
κι αν αντικρύζω κύματα,
δεν ξέρω που θα βγάλει.

Είναι κι εκείνο το κενό
που με κοιτά στα μάτια.
Είν’οι λέξεις σου που γίνανε
ονείρου σκαλοπάτια.

Μα γκρεμίσανε…


Copyright © Δημήτριος Μπονόβας