Μ έμαθαν ότι μεταξύ Σαββάτου και Δευτέρας
Είναι η Κυριακή
Από τότε ψάχνω να την βρω
Μετράω τις μέρες με τα δάχτυλα, πάντα έξι μου βγαίνουν
συν ένα κενό
Κι έτσι γέμισα θυμό
Γιατί ήθελα κάτι παραπάνω
Γιατί δεν αντέχω το κλάμα του μόνου
Για τα θλιμμένα μάτια που χάνονται
Για την Άνοιξη που μας ξέχασε
Για το γκρίζο που τύλιξε το ερειπωμένο σπίτι
Για την μοναξιά που ρημάζει
Για το δέντρο που σφαγιάστηκε
Γιατί έπαψαν να με αναγνωρίζουν
Γιατί εγώ αρνούμαι να με γνωρίσουν
Για ένα γιατί που απελπισμένα ψάχνουμε.
Η ξέχασα να μετράω
Ή δεν υπάρχει Κυριακή.
Έλεγχος καταχώρησης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή