Νύχτες υγρές της μοναξιάς (της Ειρήνης Σκευοφύλαξ)

Πόσες φορές που δεν τόλμησε το χέρι 
να σχηματίσει το νούμερο....
Πόσες φορές που ακούμπησα κάτω το ακουστικό...
Αυτή η σιωπή, νεκρική και φλογοβόλα.....
Έπαψα να ελπίζω για ένα γεια,
για ένα γάργαρο γέλιο, σαν το νερό....
Είμαι εδώ. Μιλώ για διάφορα, αλλά δεν τα εννοώ,
Χάνομαι και δεν ρεμβάζω...
Ό,τι μ΄έμαθες εσύ, στον πίνακα των παραισθήσεων,
ό,τι σου έμαθα εγώ, παρατημένο σ΄ένα κάδο.
Πόσο ακριβό μπορεί να΄ναι ένα σ΄αγαπώ;
Πόσο ακριβή μιαν αγκαλιά;
Ένα ξέρω......
Ψυχρή η νύκτα,
όταν δεν έχεις πού ν΄απαγκιάσεις,
αλλά πιο κρύα η ψυχή,
όταν δεν έχει κάποιον να την ζεστάνει.
Βραχυκύκλωμα αισθήσεων και οραμάτων.
Νύκτα εδώ και χάνομαι
Σκοτάδι και περιμένω να φέξει...

Ειρήνη Σκευοφύλαξ