Το κεφάλι (του Αποστόλη Ζυμβραγακη)

 

Τον έβλεπαν να περπατά 
με το κεφάλι ψηλά
σε μια στάση περήφανη
αξιοζήλευτη
τον είχαν προειδοποιήσει
η στάση του αυτή 
προβλήματα θα προκαλούσε.
Στην αρχή 
πετούσαν στον δρόμο 
μάταια όνειρα
σε κάθε βήμα που έκανε με το κεφάλι ψηλά
να τα συνθλίβει
και όμως
δε σταμάτησε 
την αξιοπρεπή πορεία του.
Ύστερα έριξαν λάσπες
«αυτός ο υπερόπτης 
πώς θα συνεχίσει να πορεύεται 
με λερωμένα τα παπούτσια;».
Δεν υπολόγισαν ποτέ την καθαρή συνείδηση.
Δεν άντεχαν άλλο να βλέπουν 
ένα υψωμένο κεφάλι
τόσο να ξεχωρίζει 
απ’ τις σκυμμένες τους ζωές 
και απαίτησαν 
οριστική λύση με 
το κόψιμό του.
Μην απορείτε το λοιπόν
που πλέον βλέπετε ανθρώπους
να περπατούν με το κεφάλι κάτω.
Ίσως είναι που το θέλουν 
στη θέση του.

Αποστόλης Ζυμβραγάκης 

ΔΙΑΦΥΓΗ (της Έλσα Πέτρα)

 Διαφυγή...

Αέρινα βήματα στο κενό 

για μια ανάγκη, 

που σταμάτησα να θάβω στον βυθό.

Απόδραση από την κόλαση 

του αταίριαστου συμβιβασμού

Εσύ να κοιτάς 

Ένας βουβός παρατηρητής

Το σημειωματάριο κλειστό 

και η πένα χωρίς μελάνι

Ένας ρεπόρτερ στο θεωρείο της αναμονής 

Θα φύγω, πριν το καταλάβεις 

Έλσα Πέτρα

Υγρό Πυρ...(της Κατερίνας Σκιντζη Χαδουλου)

 

Σταλαγματιές ελευθερίας
πότισαν του σπόρου μου
την άγουρη εφηβεία…

Σταλαγματιές 
ηδονής 
κατρακύλησαν 
στην ήβη 
την απίστευτα γυναικεία…

Σταλαγματιές προσφοράς 
ίδρωσαν στου νου μου 
την πολυάσχολη ανία …

Ωκεανοί συνήθειας
ρίζωσαν στης επιβίωσης 
την αγωνιώδη αηδία…

Σπαράγματα λέξεων
λούστηκαν στης ψυχής μου
την ενοχική υγρασία …

Τέχνης Ανθρωπιά και Ποίηση Έρωτα …
Εσύ … Εσείς
Υγρό Πυρ
στου είναι μου
την απόλυτη ξηρασία …

Κατερίνα Σκιντζη Χαδουλου

"’Εν - πνοή" (της Μάντυ Τσιπούρα)

 

Στέγνωσε η έμπνευση στο χαρτί
κι αυτό, χιλιοδιπλωμένο,
μηνύματα s o s στέλνει
σαν υποδουλωμένο άλογο
που θέλει να λευθερωθεί·
κι από καπίστρι ποιητή 
να διαβεί το μονοπάτι 
μέσ' από φυλλωσιές και δάφνες
το γλυκοχάραμα
με της εν- πνοής το φύσημα,
πάνω σε σέλα ολοκαίνουργη
την μούσα του να σύρει
δίχως φτιασίδια κι αρώματα
αυθεντική όπως είναι
με σκέψεις αγνές κι απείθαρχες
στης πρόκλησης τον οίστρο. 

Μοναδική σοδειά, η έμπνευση,
μοναδικών ανθρώπων.

Μάντυ Τσιπούρα

Γίνε το Ποίημά μου (της Χαρούλας Φράγκου)

Έλα...
Θα σε κεράσω μέλι
θα τρέξουμε σε διάσελα και λειμώνες
που θροϊζουν ρυάκια ζωής και 
κρύβονται στο χώμα των καιρών οι προκλήσεις
Έλα...
θα σε δροσίσω αγκαλιές
που μυρίζουν αλμύρα και 
τη γεύση του άχραντου θα γευτείς
Έλα...
Να περπατήσουμε μαζί στο κύμα
μέχρι τα πόδια μας να βγάλουν λέπια
και η άμμος να καθαρίσει
απ' τη λέρα της Γης...

Έλα... 
και δόσμου το βλέμμα να κοιτάξουμε 
τον ήλιο που βιάζεται να κρυφτεί
στην ουρανόκλιτη λιτανεία της νύχτας
και την αυγή καθώς ποζάρει ροδαλός
για τη φωτογραφία της μέρας
Έλα..,,,
Δεν θα πλήξεις μαζί μου
Απ' τη φροντίδα που θα κοινωνήσεις
Απ' το φιλί που θα παραδοθείς
Από το χάδι που θα σε λυτρώσει..

Θα σου μιλώ και θα σου γελώ
Θα σ' αγαπώ και θα σου τραγουδώ
Έλα και στο σκοτάδι μου 
Γίνε το ποίημά μου
Γίνε το ανέσπερο φως μου
μέχρι το τέλος του Κόσμου....

Χαρούλα Φράγκου 
από την Π/Σ   "ΗΔΙΑΛΓΟ ΑΓΓΙΓΜΑ"

.