Ατιτλο (της Κούλας Κραντα)

 

Παρακαμπτω τα λόγια των αθλίων

κλείνω τα αφτιά μου

στο χειροκρότημα των υποκριτων. 

Η ζωή έχει ένα βαθύτερο νόημα και έναν σκοπό...

Ω! Σας παρακαλώ!

Χαμηλώστε λίγο τις φωνές της έπαρσης, 

θέλω να ακούσω το τραγούδι των πουλιών

και το ερωτικό κάλεσμα των κυμάτων.

Κλείστε στις χούφτες σας σφιχτά το προτεταμενο σας δάχτυλο.

Εγώ ο ψεύτης, ο κλέφτης

και ο φονιάς εγώ. 

Μα πριν λερωσετε το μαχαίρι σας από το αίμα μου, 

κοψτε ψωμί και χορταστε την πείνα του εγωισμού σας. 

Και πριν διαμελισετε την σάρκα μου,

πιείτε κρασί να ξεδιψασετε το μίσος σας... 

Έπειτα με ήσυχη συνείδηση κοιμηθείτε,

όλοι εσείς οι δίκαιοι του κόσμου και οι καλοί...

Κουλα Κραντα

ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ (του Νίκου Δημογκότση)

Κάθε νύχτα αποβιβάζομαι στις ακτές του κορμιού σου,

κι ένα μαζί του γίνομαι.

Και δεν έχω θέληση άλλη, από το να βρίσκομαι εκεί,

ως όστρακο στου βράχου την ασφάλεια...

Γιατί το ξέρω καλά,

ότι ο Έρωτας σε βράχου σχισμάδα,

κυκλάμινο κι ανθίζει,

και η ωραιότητα του, ως και τον ήλιο θαμπώνει

σε όλες τις ώρες της ημέρας.

Κι ακόμα ξέρω καλά,

πως στο σφιχταγκάλιασμα μεγαλώνει η αγάπη,

και δέντρο φυλλοβόλο αξιώνεται,

σε μία γαλήνη που ζηλευτή,

Δύσης κι Ανατολής, ταξιδεύει στο άπειρο,

Βασιλείς χειροτονώντας τα αισθήματα...

Νυν και αεί ο Έρωτας,

σε αγάπη μετουσιώνεται,

εάν οι δύο, ένα έσσονται εις την κλίνη των Υπάρξεων.

Νυν και αεί, μόνο η Αγάπη,

ανεβάζει τον Έρωτα,

στην ουράνια σφαίρα της Κατοικίας του...

Νίκος Δημογκοτσης

(Ο Θαυμάσιος Πίνακας είναι της Εξαίρετης ζωγράφου Φωτεινής Παππά, που από καρδιάς θερμά Ευχαριστώ!!)

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ (της Βασιλικής Βήχα)

Τίποτα δεν λείπει απόψε 

από το μισό σκοτεινό μου δώμα

όλα υπάρχουν τριγύρω,

διακοσμούν μια νότα ηρεμίας

σε ένα κόσμο μεγάλης αταξίας

Βιβλία αράδες, γεμάτα ποτήρια

κι όλου του κόσμου τα μυστήρια

Μόνο εσύ δεν υπάρχεις

λίγο έστω να μ' αγκαλιάσεις

να μου πεις τρυφερά σ'αγαπώ

να μείνεις εδώ για καιρό

να γεμίζει ο χώρος ζωή

να υπάρχει για μένα πνοή

Τίποτα δεν λείπει απόψε

μόνο ο ήχος της φωνής σου,

το βλέμμα της δύναμής σου

κι εγώ για να ξεχαστώ 

βάζω ακόμα ένα ποτό

ανοίγω το ράδιο στη διαπασών

και περιμένω τη στιγμή που θα 'σαι παρών

Βασιλική Βήχα

Άτιτλο (του Λουκά Αναγνωστοπουλου)

 

Στην οχλαγωγία της Αγοράς

ν' αποζητάς τις ερημιές

εκεί θα βρεις νέα ερωτήματα

αντί για χιλιοειπωμένες απαντήσεις.

Στους λογής λογής προφεσόρους

που κατακλύζουν την ζωή

να δηλώνεις πεισματικά

μαθητής που απλώς αναζητά.

Υπάρχουν οι βεβαιότητες

και τα εύκολα χειροκροτήματα

ξέρεις, αυτά που δυνατά δίνονται

και εκκωφαντικά σβήνουν.

Μην τα καταδεχτείς όλα τούτα

και ας είναι ελκυστικά.

Να θυμάσαι η σιωπή 

είναι δίδυμο αδέλφι του λόγου.

Αγάπα τα εξίσου

πρόσεξε τα εξίσου

και θυμήσου πως σε καιρούς άγριους

μετράει το πότε, πώς και γιατί (δεν) μίλησες.

Λουκάς Αναγνωστοπουλος

Άτιτλο (της Έλενας Μαυροειδή)

Καθώς ο καιρός φεύγει  

φεύγω κι εγώ μαζί του 

δεν έχω άλλη επιλογή 

δεν θέλω να με αφήσει πίσω ...

Μόνο μικρές στιγμές  δραπετεύω 

και πάω στο χθές 

σε κείνο το φθινόπωρο 

στη λίμνη, κι είναι όλα ίδια 

όπως τότε ...

Ακόμα κι η βάρκα στέκεται εκεί αντιστέκοντας στον καιρό 

μας περιμένει,

τα κρινάκια του φθινοπώρου  

που τόσο αγαπούσες, όλα ίδια   

μα έρημα ...

Κι ο χρόνος  συνεχίζει το δρόμο του   

κι εγώ ακολουθώ, 

πέρνοντας τις αναμνήσεις 

για συντροφιά,

σε αυτές τις μικρές  στιγμές 

που απουσιάζω, 

κι επιστρέφω  στο όνειρο ...

Έλενα Μαυροειδή