ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ (της Άννας Γεωργαλή)

Αν, λέω αν..

Αν μπορούσα να γίνω γλάρος
και να πάρω ξοπίσω
ένα καράβι γοργοτάξιδο
τα φτερά μου να βρέχουν
σταγόνες αλμύρας
να ξαποστάσω στα κατάρτια του,
αναδεύοντας τον βυθό
ανέμελα να παίξω κυνηγητό
μ' ένα γερασμένο κοράλλι
κι ύστερα σε μια στιγμή
να υψωθώ ψηλά
σχίζοντας το γαλάζιο στερέωμα
ακουμπώντας το ράμφος μου στον ουρανό.
Θα ήταν μια ευλογία..
μα δεν ζητώ πολλά
να σχίσω την ακίνητη γραμμή του ορίζοντα
να μυρίσω για λίγο τον διάφανο αέρα
που αναπνέει ένα πουλί
να νιώσω για λίγο άνθρωπος ελεύθερος..!

Άννα Γεωργαλή

Ωδή στην αποδημία των ποιητών (του Νίκου Σουβατζη)

Χάθηκε ανάμεσα στους στίχους
αναζητώντας μια ανήσυχη ζωή
και έναν ηρωικό θάνατο

Έφυγε μόνος
- όπως συνηθίζεται -
αφήνοντας κληρονομιά
την ψυχή του
τυπωμένη σε φτηνό
χαρτί τυπογραφείου

Νίκος Σουβατζης

Ποιητικοί περιπάτοι (της Μαίρης Ηλιάδη)

Όσα η ψυχή αναζητά
κι η ομορφιά ορίζει
ξανοίγουνε την ποίηση
σ' όμορφο μετερίζι...
Όσα η η ψυχή μας νοσταλγεί
όσα βαθιά ελπίζει
σε διαστάσεις όμορφες
το μέλλον εξαγνίζει...
Όνειρα....φτερωτά πουλιά
φως πορφυρό ,γαλάζιο
και του περιστεριού
τ' αγνό χρώμα που δεν τ' αλλάζω...
Όνειρα, όνειρα τρελλά
αγγελοκαμωμένα
σάρκα πως παίρνουν και οστά...
σε χέρια ευλογημένα...
Σε ταξιδεύει μακριά
σ' απείρου μονοπάτια...
εκεί που βλέπει η ψυχή
το φως αυτό τ' ανέσπερο
στου κόσμου τα ομορφότερα
τα πιο αθώα μάτια...
Που ναι από διαμπερές
γυαλί και γλυκοκαθρεφτίζουν
όσα πολύ αγάπησες
τον δρόμο σου να ορίζουν...
Μέσα βαθιά ενώνονται στο
βλέμμα το δικό σου...
κι ότι η ψυχή επιθυμεί
το έχεις πια δικό σου !

Μαίρη Ηλιάδη

Άτιτλο (της Δέσποινας Αυγουστινακη)

«Ζητήστε και θα σας δοθεί»
σου είπαν
κι άρχισες να ζητάς
δίχως να δεις τι θέλεις.
Κι ας νόμιζες πως ήξερες
 «Εγώ δεν ξέρω;», έλεγες
Μα αν ήξερες
θα το ’λεγες
με λόγια απλά,
ξεκάθαρα.
Με μια μονάχα λέξη.
Το έμαθες τούτο
κι άρχισες πάλι
να ζητάς
μια λέξη μόνο.
Ευτυχία.
Ακόμα δεν κατάλαβες
Διόλου απλή
διόλου ξεκάθαρη
η λέξη ευτυχία.
Καθένας βάζει μέσα της
μια άλλη προσδοκία.
Κι ύστερα ζήτησες
δίχως καθόλου να ζητάς
Με τη σιωπή
Δίχως καμία λέξη.
Και τότε πήρες.

Δέσποινα Αυγουστινακη

Αλλά-ζω- (της Χρυσταλλας Κοσμά)

Αλλά-ζω...
Καθημερινά αλλάζω...
Βαριέμαι γρήγορα...
Γι' αυτό αλλάζω θέση
στα έπιπλα,
χαρακτήρα στα ρούχα μου,
χρώμα στα μαλλιά μου...
Αλλάζω την καθημερινότητά μου,
τις απόψεις μου,
τα αισθήματα μου....
Αναθεωρώ τις φιλίες μου,
την εργασία μου,
τη ζωή μου....
Μα δε με νοιάζει
γιατί όλα αυτά
είναι φτιασίδια της ουσίας ...
Εγώ παραμένω ΕΓΩ....
ΑΛΗΘΙΝΗ
ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ
ΚΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ

Χρυσταλλα Κοσμά