Παρουσίαση βιβλίου

Πρόσκληση παρουσίασης του Βιβλιου
"Αμμόχωστος καρδιά μου"
της φίλης ποιήτριας Μαρίας Ιωάννου - Φίλη

Παρουσίαση βιβλίου

Πρόσκληση παρουσίασης του βιβλίου
"Το ακρωτήρι της Λύπης" των συγγραφέων
Θέμη Γαλανάκου & Μπέττυς Κούτσιου

Το λαμπάκι του φάρου (της Άρτεμις Κριμιτσά)

Μια ..σκιά έφτιαξα
Όμορφα ρούχα της φορώ
Με χρώματα χαρούμενα
Ένα ασημοφυλλο για χαμόγελο της
Και μια ελιά αριστερά στο μάγουλο της!!

Μαζί μου βόλτα την παίρνω
Φωτογραφίες την βγάζω πολλές
Τη θάλασσα και εκείνη κοιτάζει
Της στεριάς φάρος μου μοιάζει
Η σκιά της έτσι φαντάζει

Μόνη τριγυρνά πολλές φορές
Τους δρόμους ξέρει δεν φοβάται
Ζει τη σκιά της σιωπηλά
Μαθήματά της έχω δώσει πολλά

Με τη κυρά της θάλασσας
Ώρες ατελείωτες κουβεντιάζει
Με το σεντόνι του ανέμου
Τα όνειρα της σκεπάζει τα.... φωνάζει

Το λαμπάκι του φάρου
Που αναβοσβήνει παρατηρεί
Το χέρι στην αόρατη καρδιά της βάζει
μα ήχος από πουθενα άχνα δε βγάζει

Ζητά από τον φάρο
Το φως του να της δώσει
Ο γλάρος το σεντόνι της σκιάς
Θα σηκώσει
Άραγε θα το δώσει;
Την σκιά της καρδιάς της να σώσει;


Άρτεμις Κριμιτσά


Η φωτο από τη φίλη
Letta Tsoukaneri

Αγγελικά φτερά (της Μαίρης Σουρλή)

Χαρά πεταλούδας
ονειροπλανεμένης
αναφτέρισμα νοσταλγικό,
ράμφισμα πουλιού
η φωνή κεντά μαργαρίτες
νέκταρ στα χείλη
το σ’ αγαπώ,
ήχος ανέμου αγγελικός
μελωδία που ταξιδεύει
σ’ ατελεύτητο ουρανό,
ζωντανεύει την ελπίδα
θωπεύοντας μας
με άυλα δάχτυλα!
Μαγική της μούσας
διαλεγμένη
η μοναξιά γλυκανθεί
αγάπης καθάριας φως
μεστών πόθων
αχτιδωσιές θάλλουν
χαμόγελα μέθης
σκεπάζουν την πίκρα
εκλάμψεις ματιών θέληση
γονιμοποιούν
το κουκούλι προσμονής…
Με δυό φτεροκοπήματα
κι έναν αυλό
υψώθηκε το ποίημα
πέρασε τη μυρτιά…


Από το βιβλίο
"Ρίγη Προσμονής"

Μαίρη Σουρλή

Λάθος άνθρωπος (της Μαρύσα Παππά)

Ξεχάστηκες λίγο, βγήκες από το δρόμο σου.

Μπερδεύτηκαν όλα λίγο πολύ στο μυαλό σου.

Δημιουργήθηκε εντός σου κάτι ουτοπικό, σαν να άλλαξαν μέσα σου τα σύνορα.

Εμφανίστηκε μπροστά σου ένας κόσμος χαοτικός και ανεξήγητος.

Άρχισες άδικα να ξοδεύεσαι, περιμένεις ανυπόμονα να έρθει εκείνη η βόλεψη που έχεις καιρό τώρα στο μυαλό σου.

Άδειασες μέσα σου, ξέχασες πως είναι να αισθάνεσαι.

Είναι βλέπεις όλο αυτό που προσμένεις.

Προσμονή για επιβολή στον άλλον.

Πάντα θέλεις να επιβάλεσαι, έχεις – δεν έχεις δίκιο.

Από καιρό τώρα σχεδιάζεις τη φυγή σου, μια φυγή αλλιώτικη, εικονική και ουτοπική.

Ψάχνεις γύρω σου συμμάχους για να δικαιολογήσουν εκείνη την ανεξήγητη φυγή που ετοιμάζεις και εκείνος ξαφνικά έγινε ο λάθος άνθρωπος που αγάπησες.

Με τους λάθος τρόπους…

Και λες ότι πλέον δε σκέφτεται όπως εσύ, ή όπως εσύ θα ήθελες.

Ξέρεις, εκείνος ο λάθος άνθρωπος που λες, έχει συναισθήματα που πληγώνονται.

Βροντοφωνάζεις ότι τα θέλω σου πλέον είναι διαφορετικά και δε συντονίζονται.

Όλα τώρα σου μοιάζουν λίγα και ας είναι πολλά.

Είναι που συσσωρεύτηκαν τα θέλω σου τα ανικανοποίητα.

Είναι που από καιρό τώρα θέλεις να αλλάζεις τις ζωές των γύρω σου.

Είναι που ξαφνικά όλα σε ενοχλούν και ξεκίνησες να κρίνεις και να κατακρίνεις πράξεις ανθρώπων.

Είναι που νιώθεις ότι μαζεύτηκαν όλα πάνω από το κεφάλι σου και υπάρχει σύγχυση σκέψεων.

Είναι που εσύ τώρα νομίζεις ότι τα κάνεις όλα σωστά και οι υπόλοιποι κάνουν λάθη και εσύ θέλεις να τους σταυρώσεις.

Είναι που τα κάνουν όλοι οι άλλοι λάθος.

Είναι μέχρι να κάνεις εσύ το ίδιο λάθος.

Μετά είναι όλα ανθρώπινα.

Είναι που τότε θα ζητάς εσύ να μη σε σταυρώσουν και να σου αναγνωρίσουν το ανθρώπινο λάθος.


Μαρύσα Παππά

*Το κείμενο αυτό πρωτοανέβηκε στη σελίδα "Μεταξύ μας"