Σου πήρα ένα δώρο πέρυσι,
μα δεν κατάφερα
ούτε φέτος να στο δώσω,
και απ' ότι φαίνεται
ποτέ δεν θα το λάβεις.
Κάτι μικρό κι' ασήμαντο
με αμπαλάζ πανάκριβο
Όμως το παραμύθι μας
δεν είχε αίσιο τέλος.
Τώρα το σ' αγαπώ μου,
θολή φιγούρα
γεμάτη με λεκέδες λάσπης,
που δεν κοιτά σε μαγικό καθρέφτη.
Ενώ το δικό σου σ' αγαπώ
που δεν ειπώθηκε ποτέ,
λαθρεπιβάτης σ' ένα τρένο φάντασμα
που σφύριξε, μα δεν σταμάτησε .
Και εγώ εκεί στην άκρη του σταθμού
να περιμένω, με μάτια δίχως δάκρυα,
αυτά κυλούν ανάποδα
απ' έξω πρός τα μέσα.
Αλμυρό ποτάμι γίνανε
πνίξαν την προσμονή μου ,
που' χε κουρνιάσει για καλά
μέσα στα σωθικά μου.
Μα τι ανέλπιστη χαρά!!
Βλέπετε;
Να εκεί ψηλά στην επιφάνεια
του νερού, ένα δώρο κολυμπάει...
Σοφία Τριανταφυλλίδου
