Στο καναπέ μας ξαπλωμένοι ονειρευόμαστε
ρίχνοντας κάνα δυό ματιές και στις ειδήσεις
έχοντας μάτια ανοιχτά μισοκοιμόμαστε
και μας μεθάνε κάτι σκάρτες ψευδαισθήσεις.
Καλά είμαι δω, υπάρχουν φίλε, και πιο άσχημα
κι όταν εκείνη η φωνή κραυγάζει ''ορθώσου''
όταν ουρλιάζει σαν παιδί ''σήκωσε ανάστημα''
τότε μια άλλη αντηχεί ''και το σταυρό σου.''
Δεν είναι τούτοι οι καιροί για επανάσταση
και στο μπαρούτι πάνω ρίχνουμε λιβάνι
η ιστορία μας γελά απ' άλλη διάσταση
''κοίτα ο Ρήγας και ο Τσε έχουν πεθάνει.''
''Κοίτα και γύρω σου λιγάκι τα χειρότερα
να τη βολέψουμε, κοίτα, και τη δουλειά μας''
ναι τη βολεύουμε μα τρέμω το αργότερα
όταν στα μούτρα θα μας φτύνουν τα παιδιά μας.
Σπήλιος Παναγιωτοπουλος
