Ο τελευταίος χορός (της Σοφίας Κοντογεώργου)

Μαύρο μετάξι έντυσε
η νύχτα το κορμί της
και με ασήμια στόλισε
τα ξέπλεκα μαλλιά της.

Της άνοιξης τ’αρώματα
χύμηξαν στον αέρα
και γλάρωσαν τα βλέμματα
λίγωσαν οι αισθήσεις.

Με του άνεμου το σάλεμα
χορεύουνε οι νότες
γλυκές όπως ξεχύνονται
απ’ του βιολιού τον ήχο.

Σαν από τούλι διάφανο
του φεγγαριού η κουρτίνα
λικνίζεται ανάερα
γύρω από τα κορμιά μας.

Σφιχτά μέσα στα χέρια σου
μ’ έχεις φυλακισμένη
τη μυρωδιά σου γεύομαι
το δέρμα σου ανασαίνω.

Πριν ξημερώσει η αυγή
πριν τ’ όνειρο τελειώσει
η φαντασία να ντυθεί
το πέπλο της λαχτάρας.

Σε μία πίστα ονειρική
με τα βιολιά να παίζουν
ένα ερωτικό τανγκό
μαζί σου να χορέψω.
                                                                                         
Σοφία Κοντογεώργου

Από την ποιητική συλλογή "Έρωτας..απών" Εκδόσεις Κύμα

Άτιτλο (της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Χορευει το σουρουπο
αγκαλιά με τη βροχή
αργεντίνικο τανγκο.
Χορεύει η ψυχή
στο ρυθμό της προσμονης
με κόκκινο κρασί να μεθυσει.
Σκοτεινιασε νωρίς
κι εσύ όνειρο μου ακόμα να φανεις.
Μας νίκησε απόψε η μοναξιά!!!!!

Σμαραγδή Μητροπούλου

Σαν Παραμύθι (της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Όλα σαν όνειρο μαζί σου
σε άλλο κόσμο, σ' άλλη εποχή
τότε που ένα κομμάτι ουρανού στα χέρια κράτησα.
Μία φορά κι έναν καιρό; Για πάντα;
Στο μέτρημα του χρόνου χάθηκα.
Σε πήρε η νύχτα
μικρή νεράιδα του γιαλού και της σελήνης.
Σε πήρε η νύχτα
μα το φιλί σου σφραγίδα ανεξίτηλη στα χείλη μου
μέλι κι αλμύρα.
Αλύπητα κυλάνε οι ώρες κι οι αιώνες
σαν παραμύθι οι αναμνήσεις ζωντανεύουνε…
κι εγώ ένα ημερολόγιο παλιό
σαν αποξηραμένο γιασεμί
κι ένα μαντήλι της φωτιάς
κρατώ για να θυμάμαι.
Ω ναι θυμάμαι, ζω και ξαναζώ και ανασταίνομαι
και  ας μην έχει ο δρόμος τούτος γυρισμό.
Μου φτάνει που θυμάμαι....


Σμαραγδή Μητροπούλου

Λίγο πριν (της Σοφίας Τανακίδου)

Τους ανθρώπους και τα μέρη
που σε θύμιζαν τ' απαρνήθηκα.
Τα μάτια μου έκλεισα στα χρώματα,
στης μυρωδιάς σου τα αρώματα.
Στης φωνής σου τον ήχο
την ακοή μου κατάστρεψα.
Μόνο την αφή μου  κράτησα γιατί ποτέ μου με αυτή δεν σε άγγιξα.
Κι όταν όλα από μέσα μου τα 'σβησα
και της λήθης ήπια το κώνειο,
γιατί μόνο με φαρμάκι ξεδίψαγα,
απ' την πίκρα της θλίψης που ένιωθα που σ' αρνήθηκα.
Λίγο πριν να πεθάνω ψιθύρισα..
" Σ' αγαπώ"
Κι αναστήθηκα.

Σοφία Τανακίδου

IN MEMORIAM....ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ (της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Μνήμες που σβήνουν 
που χάνονται στη λήθη 
Πριν ο ήλιος δύσει. 
Χτυπά μεσάνυχτα 
το ρολόι του χρόνου 
Μια βουκαμβιλια μόνο 
έμεινε να σε θυμίζει
Θυμάμαι...;
Θυμάσαι...;
Αργοσβηνουν εικόνες
Πρόσωπα...τοπία....
Μα εμένα φυλαχτό με κράτησες 
Πάνω μου πάγωσε η ματιά σου 
Κι ύστερα...... σιωπή!!!

Σμαραγδή Μητροπούλου