Εν αποδημία (της Δώρας Μεταλληνού)

Μικροί γυμνοί ερωτιδείς περπατούσαν στα μονοπάτια του κήπου. Στάθηκαν να παρηγορήσουν ένα βουρκωμένο ηλιοτρόπιο που είχε γύρει επικίνδυνα το κεφάλι. Ο Σεπτέμβρης τα είχε στείλει! Γεμάτη η φαρέτρα φαρμακερά βέλη! Να σκοτώσουν όλα τα ίχνη του Καλοκαιριού! Βουκέντρα να γίνουν να ξυπνήσουν τα άγουρα να σκοτώσουν τα σάπια.... Ήταν και τα ρόδια που ασφυκτιούσαν μέσα στο σφικτό περιτύλιγμά τους... Ήρθε η ώρα! ,τους ψιθύρισαν στο αυτί! Ώρα την ώρα θα σκάσετε! Οι ιβίσκοι μόνο δε σκιάχτηκαν! Εκ φύσεως υψιτενείς.... Πυρπολημένες ,λάγνες φωνές στη μετεώριση της εποχής... με μια βεβαιότητα που δεν τη διέθετε το νυχτολούλουδο..... Είχε ζαρώσει να κρύψει κάτω από την ομπρέλα του ένα ξεχασμένο τζίτζικα που ξέμεινε από φωνή.... Όλα εν αποδημία....


Δώρα Μεταλληνού