ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ: 02/25/18

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Κλείσε τα μάτια (της Σοφίας Τανακίδου)

Κλείσε τα μάτια ..
δεν είναι για σένα αυτά.
Μην τα κοιτάς!
Μόνο την αγκαλιά μου να ζητάς.
Και γω θα σου χτενίζω τα μαλλιά.
Θα σου αλλάζω ρούχα τακτικά.
Θα σε ταίζω.
Θα σε αγαπώ.
Και θα σου κρύβω...
όσο έχω χέρια και μπορώ
ό,τι συμβαίνει γύρω κακό.

Εγώ αντέχω να το ζω
και ας είμαι τόσο δα μικρό.
Αφού η "μαμά" σου είμαι εγώ
να σε προφυλάξω προσπαθώ
απ' του πολέμου μας τη ζάλη.
Έτσι δεν κάνουν οι μεγάλοι;

Σοφία Τανακιδου

Σπονδή (της Σοφίας Κοντογεώργου)

Σκοτάδι ,
ανάλαφρο σαν πρωινή πάχνη
μυστηριώδες σαν τη βαθιά
γαλάζια θάλασσα
λυτρωτικό
σαν μητρική ζεστή αγκαλιά
ανελέητο
όπως η μνήμη
Δάκρυ ,
της ψυχής τρυφερό καταφύγιο
κολυμπήθρα της λύτρωσης
της χαμένης καρδιάς καθαρτήριο
Στεναγμός ,
των αγγέλων παρήγορο μίλημα
λόγια άηχα πίκρας
δίχως φλόγα φωτιά
στερεμένο ποτάμι της θλίψης
Με τα χέρια απλωμένα
σπονδή στο βωμό της αγάπης
Το σκοτάδι μου
Το δάκρυ μου
Τον στεναγμό μου
Τη ζωή μου.

Σοφία Μπόρχες - Κοντογεώργου