Πόσες ώρες σπαταλήσαμε σε αχρείαστα ταξίδια
σε δρόμους σκοτεινούς αναζητώντας το φως
με την αγωνία καθρεφτισμένη στο πρόσωπο μας
Πόσο χρήμα ξοδέψαμε σε εφήμερες ακολασίες
για να πνίξουμε τις αναμνήσεις μέσα μας
περιμένοντας ένα αύριο που εμείς πρέπει να χτίσουμε
Πόσα δάκρυα χύσαμε πίσω από ραγισμένες οθόνες
πάνω σε χαρτιά που πασχίζαμε να γεμίσουμε με λέξεις
σε ένα κρεβάτι που ανέχεται το κουφάρι μας
