Τάιζε στην παλάμη περιστέρια
κουλούρια με σουσάμι, έβγαζε η τσέπη
παράξενα τον κοίταζαν τον λέτσο
μα ήλιος έλαμπε, χαρά το πρόσωπό του...
Είχε ψυχή, σαν θάλασσα απλωμένη
την τελειότητα με κύμα, την ξεβράζει
βιτρίνα η ''δηθενιά'' τους και την σπάζει
την στέγνοια της καρδιάς τους δοκιμάζει
ποτέ δεν έβαλαν κουλούρι μες την τσέπη
κλεψύδρα η ζωή τους που αδειάζει...
Ποτέ δεν κράτησαν στα χέρια, περιστέρια
ποτέ τα μάτια τους δεν στέγασαν αστέρια
κάποιοι μεγάλωσαν...χωρίς ποτέ παιδιά να μείνουν
απλότητα η Αρετή!!! Δρόμος τους και επιλογή ποτέ δεν ήταν
Πραματευτάδες της χαράς μες τις πλατείες
στο χέρι περιστέρια θα ταΐζουν
και κάποιοι βολεμένοι, ενοχλημένοι
θα προσπερνάνε...μα μέσα τους σπίθα η αλήθεια
την αδιάφορη, την άδεια τη ζωή τους
καλοντυμένα τίποτα...θα βρίζουν σαν δακρύζουν!!!
Το ποιημα είναι εμπνευσμένο από εικόνα της πλατείας
και είναι αφιερωμένο στους πραματευτάδες της χαράς που τάιζαν περιστερια...
και είχαν ντυμένη με καλοσύνη κι Αρετή την καρδιά τους...
Περικλής Ρεΐζης
RE.pe Pepliwths κατά κόσμον Ρεΐζης Περικλής
μια στο πεζό και μια στην ποίηση..των βασιλικών του RE.pe
**το ποίημα είναι κατοχυρωμένο** 28-6-2019
Άδειασαν οι πλατείες από κόσμο
κι η Άνοιξη το σκέφτεται να ανθίσει
πριν γίνει δραγουμάνος ο ''κορωνοϊός
αθώους και ενόχους να τους σβήσει...
εχθρός του κακού είναι το χειρότερο
και εμείς οι ''άνθρωποι'' αποδείξαμε ακόμη μια φορά
ότι ακόμη μια φορά να διαπράξουμε το χειρότερο..
Να δούμε για πόσο καιρό ακόμα θα μας ανέχεται η Φύση
και θα δίνει ευκαιρίες στο ανθρώπινο είδος που συμπεριφέρεται σαν
ξενιστής που καταστρέφει τον πλανήτη...
