Πάρε τον πόνο της ψυχής,
στ' αστέρια πέταξέ τον,
από το φώς των αστεριών,
με λάμψη σκέπασέ τον.
Θέλεις αγάπη στην καρδιά
ποτάμι αφρισμένο,
θέλεις τ' όνειρο της ζωής,
να είναι ανθισμένο.
Το γκρίζο πέπλο της ψυχής
καν' το μενεξεδένιο,
για ν' αγκαλιάσει ευλαβικά
ο, τι είναι πονεμένο.
Ορμητικό τον έρωτα
δέξου μέσ' την καρδιά σου
κατάλευκα τα γιασεμιά
τα κρίνα τ' ανθισμένα,
να αγκαλιάσουν το κορμί,
να ευωδιαστούν κι εκείνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου