Στην λάμψη του φεγγαριού,
στον έναστρο ουρανό,
εκεί υπάρχει η πόλη των ονείρων ...
Φοβάμαι,
μήπως μπερδευτείς
και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
το όνειρο μας ...
Σε κάθε αστέρι φωτεινό θυμάσαι,
κρεμάσαμε από μια ευχή ...
Κάθε φορά που ένα αστέρι
έπεφτε από τον ουρανό,
εγώ φοβόμουν
μην είναι το δικό μας ...
Κι απόψε κοίτα αγαπημένε μου,
πως λάμπει ο ουρανός,
λες και έχουνε γιορτή,
τα όνειρα του κόσμου ...
Κάνω κρυφά μια προσευχή ,
να μείνει η αγάπη ζωντανή,
να μην χαθεί το όνειρο μου ...
Φιδοσερνοταν ακόμα το πρωί..
Όι σκέψεις, σαν πουλιά
αποχαιρετούσαν το κενό..
αγαλια αγαλια, μετρούσα το χρόνο
μαρτυρικά.
Κι ήταν τούτο, ένα θαύμα,
που κυοφορούσε η νύχτα..
Δεν ήταν διανεμα
ούτε σκιά..
μόνο, ονείρου πραγμάτωση. ..
Χέρια πλέκονται σε χέρια...
μάτια, βυθίζονται σε μάτια...
Όλη η άνοιξη σ' ένα φιλί..
Κανένα μυστήριο πέρα απ' το τώρα.
Καμιά προσπάθεια για το άφθαστο..
για τ' ανεκπλήρωτο..
Κανένα αναψηλαφισμα
μέσα στα βάθη του σκοταδιού..
Ή ανάσα σου στην ανάσα μου
ψιθύρισε μιαν άφθαστη ελπίδα..
_Αν έχεις ένα παραπεταμένο λουλούδι
να μου δώσεις,
θα το βάλω στην καρδιά μου...
_Αν, όμως έχει αγκάθια?
_Θα το υποφέρω...
_Κραταμε τούτο το φιλί
για πάντα στην καρδιά μας...
Δώρο αιώνιο και για τους δυο..
Σαν διανεμα χάθηκες...
σαν σκιά...
Πολεμώ να την πιάσω και να την κρατήσω,
μα μου ξεφεύγει..
σ'αγνωρα μέρη με σερνει..
Μες στην ηλιοφωτη ομίχλη
που τυλίγει τίς αργοκινητες ώρες,
Τι απέραντη που ζωγραφίστηκε ή εικόνα σου..
πάνω στο γαλάζιο του ουρανού
μέσα στον κυματισμό της θάλασσας..
Με ένα δάκρυ
κι ένα τραγούδι
θά σ'αγαπώ...!!!
Κάπου στήν δύση μιας ανατολής...
